ប្រែសម្រួល៖ រតនា
ព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រនេះបានបង្ហាញពីគោលនយោបាយ «អាមេរិកជាមុន»របស់លោកត្រាំ និងទស្សនៈរបស់គាត់ដែលមើលឃើញរាល់បញ្ហា ឬសម្ព័ន្ធមិត្តទាំងអស់ជាតម្លៃប្រាក់កាស។ វាក៏បានបង្ហាញពីសេរីភាពរបស់គាត់ពីទីប្រឹក្សាដែលជ្រួតជ្រាបទៅដោយទេវកថានៃគោលនយោបាយការបរទេសរបស់លោកខាងលិច ដែលគាត់គិតថាបានរារាំងអាណត្តិទីមួយរបស់គាត់។

ទោះបីជាលោក Hegseth បានប្តេជ្ញាចិត្តឡើងវិញចំពោះអង្គការណាតូក៏ដោយ ក៏មានអ្វីមួយជាមូលដ្ឋានបានផ្លាស់ប្តូរ។

ការអន្តរាគមន៍របស់អាមេរិកបានឈ្នះសង្គ្រាមពិភពលោកពីរលើក ដែលបានចាប់ផ្តើមនៅអឺរ៉ុប ហើយក្រោយមកបានធានាសេរីភាពរបស់ទ្វីបនេះក្នុងការប្រឈមមុខនឹងការគំរាមកំហែងសូវៀត។ ប៉ុន្តែលោកត្រាំបាននិយាយនៅក្នុងយុទ្ធនាការថា គាត់អាចនឹងមិនការពារសមាជិកសម្ព័ន្ធមិត្តដែលមិនបានវិនិយោគគ្រប់គ្រាន់លើការការពារទេ។ គាត់បានរំឭកឡើងវិញនូវចំណុចអមតៈដែលត្រូវបានលើកឡើងយ៉ាងមានន័យបំផុតដោយលោក វីនស្តុន ឆឺឈីល នៅឆ្នាំ១៩៤០ អំពីពេលដែល «ពិភពលោកថ្មី ជាមួយនឹងអំណាចនិងកម្លាំងទាំងអស់របស់ខ្លួន» នឹងឈានទៅមុខ «ដើម្បីជួយសង្គ្រោះនិងរំដោះពិភពលោកចាស់។»

លោកត្រាំកំពុងវិលត្រឡប់ទៅរកហេតុផលដែលត្រូវបានប្រើដោយប្រធានាធិបតីជាច្រើនដែលព្រួយបារម្ភអំពីទំនាក់ទំនងបរទេសតាំងពីដើមសាធារណរដ្ឋមក ដោយនិយាយកាលពីថ្ងៃពុធថា «យើងមានរបស់តូចមួយហៅថាមហាសមុទ្រនៅចន្លោះ។»

• ភាពត្រង់ៗគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលរបស់លោក Hegseth

វាបានច្បាស់យូរមកហើយថា រដ្ឋបាលត្រាំលើកទីពីរនឹងដាក់តម្រូវការថ្មីៗលើដៃគូអឺរ៉ុបរបស់អាមេរិក ដែលឥឡូវនេះនឹងនាំឱ្យមានជម្រើសដ៏លំបាកសម្រាប់រដ្ឋាភិបាលដែលបានជ្រើសរើសការចំណាយលើសង្គមជាជាងការការពារ។ អគ្គលេខាធិការអង្គការណាតូ លោក Mark Rutte បានប្រាប់សភាអឺរ៉ុបកាលពីខែមុនថា ជនជាតិអឺរ៉ុបត្រូវតែរកប្រាក់បន្ថែមសម្រាប់កងទ័ពរបស់ពួកគេ។ «ប្រសិនបើអ្នកមិនធ្វើវាទេ ចូរទៅរៀនភាសារុស្ស៊ី ឬទៅប្រទេសនូវែលសេឡង់» គាត់បាននិយាយ។

ប៉ុន្តែលោក Hegseth នៅតែមានការភ្ញាក់ផ្អើល។ គាត់បានធ្វើឱ្យតម្រូវការរបស់លោកត្រាំក្លាយជាផ្លូវការសម្រាប់សមាជិកសម្ព័ន្ធមិត្តឱ្យចំណាយ ៥% នៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបលើការការពារ ហើយបាននិយាយថា សហរដ្ឋអាមេរិកនឹងផ្តល់អាទិភាពដល់ការប៉ះទង្គិចដែលកំពុងកើនឡើងជាមួយចិន និងសន្តិសុខព្រំដែនរបស់ខ្លួនលើសពីអឺរ៉ុប។ ‘សហរដ្ឋអាមេរិកនឹងលែងអត់ឱនចំពោះទំនាក់ទំនងដែលមិនស្មើភាពគ្នា ដែលលើកទឹកចិត្តឱ្យមានការពឹងផ្អែកទៀតហើយ’ នេះជាសម្តីរបស់ប្រធានក្រសួងការពារជាតិថ្មី ដែលពាក់ក្រមាហោប៉ៅមានរូបទង់ជាតិអាមេរិក។

វិធីសាស្ត្រថ្មីដ៏តឹងរឹងនេះមិនដូចជាការស្រមៃរបស់លោកត្រាំក្នុងការផ្លាស់ប្តូរទីតាំងជនជាតិប៉ាឡេស្ទីននៅហ្គាហ្សា ដើម្បីកសាង «រីវីយេរ៉ានៃមជ្ឈិមបូព៌ា» នោះទេ។ វាជាការឆ្លើយតបដ៏សមហេតុផលចំពោះការផ្លាស់ប្តូរនៃការពិតនយោបាយ។ ជំនាន់ដ៏អស្ចារ្យដែលបានប្រយុទ្ធក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ និងបង្កើតប្រធានាធិបតីដែលយល់ពីគ្រោះថ្នាក់នៃភាពទទេអំណាចនៅអឺរ៉ុបបានបាត់បង់ទៅហើយ។ ជនជាតិអាមេរិកណាដែលមានការចងចាំពេញវ័យអំពីសង្គ្រាមត្រជាក់ប្រឆាំងនឹងសហភាពសូវៀតមានអាយុយ៉ាងហោចណាស់ ៥៥ ឆ្នាំ។ ហើយគូប្រជែងដ៏ខ្លាំងបំផុតរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកស្ថិតនៅអាស៊ី មិនមែននៅអឺរ៉ុបទេ។ ដូច្នេះ វាសមហេតុផលសម្រាប់លោកត្រាំក្នុងការសួរថា ហេតុអ្វីបានជាទ្វីបនេះនៅតែមិនទាន់ទទួលយកការការពារខ្លួនឯង ៨០ ឆ្នាំក្រោយការបរាជ័យរបស់ណាស៊ី។

ប្រធានាធិបតីអាមេរិកជាបន្តបន្ទាប់ និងមេដឹកនាំអឺរ៉ុបបានបរាជ័យក្នុងការគិតឡើងវិញអំពីអង្គការណាតូសម្រាប់សតវត្សទី២១។ ក្រឡេកមើលទៅក្រោយ សម្ព័ន្ធមិត្តឆ្លងមហាសមុទ្រអាត្លង់ទិកបានទុកខ្លួនឯងប្រឈមយ៉ាងខ្លាំងចំពោះប្រធានាធិបតីអាមេរិកដែលមានលក្ខណៈប្រតិបត្តិការ និងជាតិនិយមបំផុតចាប់តាំងពីសតវត្សទី១៩មក។

រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេស លោក Marco Rubio បានលើកឡើងក្នុងបទសម្ភាសន៍ថ្មីៗនៅក្នុងកម្មវិធី ‘The Megyn Kelly Show’ នៅលើ Sirius XM ថា សហរដ្ឋអាមេរិកមិនគួរជា ‘ផ្នែកខាងមុខ’ នៃសន្តិសុខអឺរ៉ុបទេ ប៉ុន្តែគួរជា ‘ផ្នែកគាំទ្រ’ វិញ។ ហើយគាត់បានស្តីបន្ទោសមហាអំណាចអឺរ៉ុប។ ‘នៅពេលអ្នកសួរពួកគេថា ហេតុអ្វីមិនអាចចំណាយច្រើនលើសន្តិសុខជាតិ ការពន្យល់របស់ពួកគេគឺថា វាតម្រូវឱ្យយើងកាត់បន្ថយកម្មវិធីសុខុមាលភាព អត្ថប្រយោជន៍គ្មានការងារធ្វើ លទ្ធភាពចូលនិវត្តន៍នៅអាយុ ៥៩ ឆ្នាំ និងរឿងផ្សេងៗទៀត’ លោក Rubio បាននិយាយ។ ‘នោះជាជម្រើសដែលពួកគេបានធ្វើ។ ប៉ុន្តែយើងកំពុងឧបត្ថម្ភទុនរឿងនោះមែនទេ?’

ការប្រព្រឹត្តរបស់លោកត្រាំចំពោះសម្ព័ន្ធមិត្តដូចជាកាណាដា និងម៉ិកស៊ិក ព្រមទាំងការអំពាវនាវរបស់គាត់ឱ្យប្រទេសដាណឺម៉ាកប្រគល់ហ្គ្រីនឡង់ បង្ហាញពីការមើលងាយរបស់គាត់ចំពោះគោលនយោបាយការបរទេសពហុភាគីរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកពីមុន។ គាត់តែងតែសរសើរលោកពូទីន និងប្រធានាធិបតីចិន លោកស៊ី ជីនភីង អំពីភាពឆ្លាតវៃ និងកម្លាំងរបស់ពួកគេ៕