ប្រែសម្រួល៖សហការី

រាងកាយដែលកាន់តែធំធាត់ខូចរាង ធ្ចើឲ្យខ្នងកោងគឺត្រូវការប្រភេទសម្លៀកបំពាក់ដែលសមស្របមួយដែលអាចរំលេចចេញជារាងដងខ្លួន បានក្លាយទៅជាម៉ូដែល ក្លាសស៊ិក ផ្នែកឧស្សាហកម្មម៉ូដសម្លៀកបំពាក់សម្រាប់ការដាក់លក់រាយ។ នៅប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះមានការប្តេជ្ញាចិត្តកាន់តែច្រើនចំពោះភាពរំលេចចេញជារាងចម្រុះនៃទំហំសម្លៀកបំពាក់និងមានការកើនឡើងនូវម៉ូដែលទំហំបូកដូចជា Ashley Graham, Paloma Elsesser, Precious Lee និង Tess Holliday ។

• ​អ្វី​ទៅ​ដែល​ត្រូវ​បាន​គេ​ចាត់​ទុក​ថា​ជាទំហំបូក​?

ជំនួយការសាស្រ្តាចារ្យផ្នែកសិក្សាម៉ូដនៅ Columbia College Chicago និងជាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅថ្មីដែលមានចំណងជើងថា “Fashion Before Plus-Size: Bodies, Bias, លោក Lauren Downing បាននិយាយថាវាជា “ប្រភេទសម្លៀកបំពាក់ដែលមិនអាចកំណត់ទំហំបាន”។ ទោះបីជាមិនមានលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យសកលសម្រាប់សម្លៀកបំពាក់ទំហំបូកក៏ដោយក៏ការយល់ឃើញជាទូទៅនូវអ្វីដែលគេបានបង្កើតឡើងជាទំហំបូកត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទៅតាមពេលវេលារបស់វា។

សាស្ត្រាចារ្យរងនៅក្នុងផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រគ្រួសារ និងអ្នកប្រើប្រាស់នៅសាកលវិទ្យាល័យ Bradley ក្នុងរដ្ឋ Illinois លោក Carmen Keist បានកត់សម្គាល់ថា “មានសម្រង់សេចក្តីដែលតែងតែនិយាយថា  “លេខ​នៃទំហំសម្លៀកបំពាក់ទាំង​នោះពិត​ជា​មិន​មាន​ន័យ​អ្វី​ឡើយ ព្រោះ​ទំហំ ១៤ ក្នុង​ទសវត្សរ៍​ទី ៥០ មាន​អ្វី​ខុស​ប្លែក​នឹង​ឥឡូវ​នេះទៅ”។

សម្លៀកបំពាក់បុរាណភាគច្រើនគឺយ៉ាងហោចណាស់មានទំហំពីរឬបីដងតូចជាងទំហំសមមូលរបស់វានាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ នៅក្នុងតារាងទំហំកាលពីឆ្នាំ ១៩១៥ រហូតដល់ឆ្នាំ ១៩២០ មានសម្លៀកបំពាក់ទំទំហំបូកបន្ទាប់មកគេស្គាល់ថាជា “ខ្នាតធំបំផុត”ចាប់ផ្តើមពីចង្កេះលេខ ៣០ អ៊ីញ និងទ្រូងទំហំ ៤២ អ៊ីញ នេះបើយោងតាមលោក Downing Peters ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ វាស្មើនឹងទំហំ ៨ ឬ ១០។

លោក Downing Peters បានបន្តថា៖ Monroe នឹងមិនត្រូវបានចាត់ទុកថាជាទំហំបូកទៅតាមស្តង់ដារនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះទេ ព្រោះថា “យើងបានឃើញគម្លាតនៃទំហំរបស់វានៅក្នុងរយៈពេល ១០០ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ”។ “ទំហំគឺជាសំណង់រាងមួយ ហើយវាត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទៅតាមពេលវេលា នៅពេលដែលគំនិតគិតអំពីអ្វីដែលបង្កើតជារូបកាយ (ទំហំបូក) ក៏មានការវិវត្តផងដែរ។”

ទាំងនៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក និងចក្រភពអង់គ្លេស ស្ត្រីជាមធ្យមសព្វថ្ងៃនេះមានទំហំ ១៦ (ទោះបីជាជនជាតិអង់គ្លេសមានទំហំ ១៦ ស្មើនឹង ១២ នៅសហរដ្ឋអាមេរិកក៏ដោយ)។ Downing Peters បាននិយាយថា ៦៧%ភាគរយនៃស្ត្រីអាមេរិកត្រូវបានគេចាត់ទុកថាមានរាងត្រូវនឹងទំហំបូក។ ប៉ុន្តែទំហំធំបំផុតដែលអ្នកលក់រាយជាច្រើនផ្តល់ជូនគឺ ១២ នេះបើយោងតាម ​​Statista ។

នាង​បាន​បន្ថែម​ថា​៖ “ ​ដូច្នេះ​មាន​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ច្រើន​ទៀត​សម្រាប់​អ្នក​លក់​រាយ និង​ម៉ាក​យីហោ​ដើម្បី​​បញ្ចូលទំហំ​បូក​»។

• តើរូបរាងដែលធំជាងនេះស្មើនិងទំហំប៉ុនណា?

នៅពេលនិយាយអំពីទំហំ ស្លាកសញ្ញាសម្លៀកបំពាក់ និងអ្នកលក់រាយអាចបង្កើតច្បាប់សម្រាប់ពួកគេ។ លោក Downing Peters បានពន្យល់ថា “ម៉ាកយីហោភាគច្រើននឹងត្រូវប្រើប្រាស់សម្រាប់គំរូសមស្របរបស់ពួកគេដើម្បីកំណត់គំរូប្លុករបស់វា” មានន័យថាសញ្ញានៃទំហំរបស់វាផ្អែកទៅលើតួម៉ូដែលហើយវានឹងប្រែប្រួលយ៉ាងខ្លាំងពីម៉ាកមួយទៅម៉ាកមួយទៀត។

ការកំណត់ទំហំទាំងនេះមានពន្យល់ពីមូលហេតុសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗ ដោយមិនគិតពីថាតើវាមានទំហំបូក ឬទំហំគំរូនោះទេវាក៏អាចជាទំហំមួយសម្រាប់ហាងមួយ និងនៅកន្លែងផ្សេងទៀត ឬហេតុអ្វីបានជាសម្លៀកបំពាក់ពីរពីម៉ាកផ្សេងគ្នាដែលមានទំហំ ១២ អាចសមនឹងរាងកាយរបស់អ្នកទិញ។ អ្នកជំនាញបាននិយាយថា ចន្លោះទំហំបូករបស់អ្នកលក់រាយមួយចំនួនគិតចាប់ពី ១២ ដល់ ១៨ ខណៈដែលម៉ាកយីហោផ្តោតតែលើការស្លៀកពាក់ទំហំបូករហូតដល់ទំហំ ៤២ ។ ម៉ាកផ្សេងទៀត ជាពិសេសនៅក្នុងរង្វង់ម៉ូដលំដាប់ខ្ពស់ មិនទទួលយកអតិថិជនដែលមានខ្លួនទំហំបូកនោះទេ។

ជំនួយការសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកសិក្សាម៉ូដនៅ St នាង Emma McClendon បាននិយាយថា តម្រូវការក្នុងការដាក់អតិថិជនជាក្រុមទៅតាមទំហំខ្លួនដាច់ដោយឡែកអាចត្រូវបានគេរកឃើញនៅចុងសតវត្សទី ១៩ នៅពេលដែលមានបដិវត្តឧស្សាហកម្មដែលបានឈានទៅដល់សម័យកាលថ្មីនៃសម្លៀកបំពាក់ដែលផលិតរួចជាស្រេច។ សាកលវិទ្យាល័យ John’s នៅញូវយ៉កបានបង្កើតសម្លៀកបំពាក់សម្រាប់ខ្នាតទាំងនេះ។ ដំណើរការទាំងនេះភាគច្រើនបានដាក់ជំនួសការកាត់ដេររបស់សិប្បករប្រពៃណី ខណៈពេលដែលមានការលើកទឹកចិត្តអ្នកផលិតសម្លៀកបំពាក់ឱ្យបំពេញតាមទម្រង់រាងកាយ និងសមាមាត្រទូទៅ។

Keist ណែនាំជាងឱ្យធ្វើការវាស់វែងក្នុងគោលបំណងកំណត់ទំហំផ្ទាល់ខ្លួនសម្រាប់ម៉ាកសម្លៀកបំពាក់ដើម្បីស្វែងរកសម្លៀកបំពាក់ដែលសមល្អ ជាជាងគ្រាន់តែធ្វើតាមលេខនៅលើស្លាកយីហោណាមួយដែលបានផ្តល់ឱ្យ។

• ភាពខុសគ្នារវាងទំហំបូកនៃរាងកាយ

លោក Downing Peters បាននិយាយថាពាក្យ “ទំហំបូក” ជាភាសាសម្រាប់សម្លៀកបំពាក់ខ្នាតធំជាងមុន ជាពិសេសក្នុងចំណោមអ្នកដែលចាត់ទុកពាក្យ “ទំហំបូក” ជាភាសាប្រមាថមើលងាយស្ត្រីដែលមានរាងកាយធំខ្លាំងមួយចំនួន។ អ្នកជំនាញបាននិយាយថា Curve ក៏ពណ៌នាអំពីម៉ូដដែលសមរម្យសម្រាប់អ្នកដែលមាន រាងកាយសមាមាត្រជាមធ្យម ដោយមិនគិតពីទម្ងន់ ឬទំហំរបស់ពួកគេឡើយ។

Keist បាននិយាយថាម៉ូដកោង “ជាទូទៅគឺសម្រាប់អ្នកដែលមានរូបរាងរាងពងក្រពើ” Keist បាននិយាយថា “រូបរាងរាងកាយមិនមែនជាទំហំរាងកាយនោះទេ” ។

នាង​បាន​បន្ថែម​ថា “ត្រគាក​របស់​ខ្ញុំ​គឺ​ជា​ផ្នែក​ធំ​បំផុត​នៃ​រាង​កាយ​របស់​ខ្ញុំ”។ “ដូច្នេះខ្សែកោងគឺដើម្បីផ្ទុក – ជាពិសេសខោដែលមានត្រគាកគឺធំទូលាយជាទំហំសមាមាត្រនិងរាងកាយរបស់ខ្ញុំ”

លោក Downing Peters បាននិយាយថា “ខោខូវប៊យកោងអាចមានទំហំបូក ប៉ុន្តែទំហំស្តង់ដារក៏អាចមានរាងកោងផងដែរ”។ “ខោ​ខូវប៊យ​ទាំងនេះ​ត្រូវបាន​កាត់​តាម​លំនាំ​រាង​កោង​ជាជាង​ខោ​ខូវប៊យ​ដែល​សម្រាប់ក្មេងៗ​រាងត្រង់​ឡើង​ចុះ​”​។

ហេតុអ្វីបានជាការច្នៃម៉ូដមិនមាននិរន្តរភាពវាគួរតែរួមបញ្ចូលទំហំបូកសមមូលទំហំបូកសម្រាប់បុរសជាធម្មតា “ធំ ហើយខ្ពស់” វាមានរាងធំៗហើយខ្ពស់។

លោក Downing Peters បាននិយាយថា “សរុបមក ម៉ូដសម្លៀកបំពាក់បុរសមានទំហំច្រើនប្រភេទ មានន័យថា ប្រសិនបើបុរសមានរាងធំគេអាចរកទិញសម្លៀកបំពាក់ដែលមានទំហំធំទូលាយជាងនេះ”។ . “នេះគឺគ្រាន់តែជាការឆ្លុះបញ្ចាំងពីវិធីខ្លះៗដែលស្ត្រីនមានរាងធំៗពិបាករកទិញសម្លៀកបំពាក់”។

• តម្លៃសម្លៀកបំពាក់ទំហំបូក

លោក Downing Peters បាននិយាយថា ការផលិតសម្លៀកបំពាក់ទំហំបូកអាចចំណាយប្រាក់ច្រើនជាងនេះបន្តិច ប៉ុន្តែការចំណាយបន្ថែមមិនច្រើនទេចំពោះសម្ភារបន្ថែមព្រោះវាជាការស្រាវជ្រាវ និងការអភិវឌ្ឍ។

នាងបានពន្យល់ថា “នោះមានន័យថាតើអ្នកណាជាអ្នកប្រើប្រាស់វា” ដោយយោងទៅតាមនិន្នាការប្រជាសាស្រ្តសមាមាត្រនៃស្ត្រីដែលមានទំហំបូកផងដែរ។

នាងបានបន្ថែមថា “វាកាន់តែថ្លៃជាងនេះទៅទៀតនោះគឺការដែលកំពុងតែបង្កើតម៉ូតគំរូថ្មីសម្រាប់ទំហំធំជាងនេះ ពីព្រោះវាមិនអាចគ្រាន់តែយកប្លុកដែលគេកំពុងធ្វើការ ហើយធ្វើឱ្យវាមានរាងធំជាងនេះនោះទេគេត្រូវតែគិតឡើងវិញនូវទំហំសមាមាត្រទាំងស្រុងរបស់វា”។

ជាប្រវត្តិសាស្ត្រ ការចំណាយបន្ថែមនេះបានបោកបញ្ឆោតអតិថិជន លោក Downing Peters បាននិយាយថាត្រូវបានគេស្គាល់ជាទូទៅថាជា “ការយកពន្ធដូចចង្ហៀវខ្លាញ់អ៊ីចឹងដែរ” ដែលអាចធ្វើឱ្យសម្លៀកបំពាក់ទំហំបូកមានតម្លៃថ្លៃជាង ២៥% ទៅតាមទំហំស្តង់ដារសមមូល។

ម៉ាកសម្លៀកបំពាក់មួយចំនួនមានតម្លៃស្មើគ្នាឬមានតម្លៃលើសគ្នាបន្តិចបន្តួច។

ឧស្សាហកម្មផ្លាស់ប្តូរអាចធ្វើឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើងឬក៏អាចធ្វើឲ្យកាន់តែអាក្រក់ឡើងផងដែ

ការបញ្ចូល ឬការតាងនៃទំហំបូកអាចអាស្រ័យលើតម្លៃ ឬសោភ័ណភាពច្នៃម៉ូដរបស់ក្រុមហ៊ុនផងដែរ។

លោក Downing Peters បាននិយាយថា “អ្នកមិនអាចប្រកែកជាមួយនឹងការពិតដែលថាឧស្សាហកម្មច្នៃម៉ូដនៅសហរដ្ឋអាមេរិកបានដាក់បញ្ចូលគ្នាកាន់តែច្រើន” ។ “ប៉ុន្តែយើងមិនទាន់ឈានដល់សមធម៌នៃទំហំពិតនោះទេគឺវាស្ថិតនៅក្នុងការស្រមើស្រមៃណាមួយនៅឡើយទេ”។

លោក Downing Peters បាននិយាយថា ម៉ាកយីហោមួយចំនួន “ស្ថិតនៅក្នុងរូបភាពបញ្ចូលគ្នាដោយបង្ហាញឲ្យឃើញនូវម៉ូដែលទំហំធំបូកក្នុងការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មរបស់ពួកគេ” ។

Keist បាននិយាយថាការផ្តល់ជូនរបស់ម៉ាកសម្រាប់អតិថិជនទំហំបូក “គឺនៅតែមានរាងតូចចង្អៀត” ។

លោក Downing Peters បាននិយាយថា ស្លាកយីហោដ៏ប្រណិតនៅតែមានរាងសមស្របតិចតួច “អ្នកប្រើប្រាស់ទំហំបូកមិនមែនជាអ្នកប្រើប្រាស់សមស្របនោះទេ” ។

ការទទួលបានម៉ូដែលទំហំបូកដែលដាក់នៅក្នុងកម្មវិធីបង្ហាញមូដរបស់ម៉ាកទាំងនេះនៅតែជាសមរភូមិប្រកួតប្រជែងដ៏ក្តៅគគុកមួយ តារាម៉ូដែល IMG Mina White បានប្រាប់ CNN កាលពីខែមេសាបាននិយាយយ៉ាងដូច្នេះ។ White ដែលជាអ្នកតំណាងឱ្យតារាម៉ូដែលរួមទាំង Ashley Graham និង Paloma Elsesser ត្រូវបានគេប្រាប់ជាញឹកញាប់ថាការផលិតសម្លៀកបំពាក់ទំហំបូកត្រូវបានចាត់ទុកថាមាន “តម្លៃថ្លៃ” ខ្លាំងពេក។

នាង​បាន​និយាយ​ថា​៖ “ ​ខ្ញុំ​ជឿ​ថាមនុស្ស​មិន​បាន​ទទួល​ការ​អប់រំ​ត្រឹមត្រូវ​ពី​របៀបផលិតសម្លៀកបំពាក់ទំហំបូក​​ឲ្យបាន​ត្រឹម​ត្រូវ”។

នៅក្នុងសម័យ ’90s-heroin chic’ និងម៉ូដ Y2K រាងស្ដើង អ្នកជំនាញមួយចំនួនកំពុងបង្កើនការព្រួយបារម្ភជាថ្មីអំពីស្ថានភាពនៃការដាក់បញ្ចូលចម្រុះនៃទំហំនៅក្នុងម៉ូដសម្លៀកបំពាក់។ លោក Downing Peters បាននិយាយថា “មនុស្សជាច្រើនមានការបារម្ភថាផលចំណេញដែលបានពីឧស្សាហកម្មច្នៃ ម៉ូដសម្លៀកបំពាក់នឹងត្រូវបាត់បង់” ។

ទោះបីជានិន្នាការវប្បធម៌កំពុងមានភាពងើបឡើងវិញក៏ដោយ។ Keist បាននិយាយថា “ខ្ញុំមានការងឿងឆ្ងល់ដែលថាក្រុមហ៊ុនមិនបញ្ចូលមូដសម្លៀកបំពាក់របស់ពួកគេច្រើនជាងនេះទេ ពីព្រោះវាត្រូវចំណាយប្រាក់កាន់តែច្រើនសម្រាប់ពួកគេ” ។ អ្នកស្រីបានបន្ថែមថា ភាពខ្វះខាតនៃសម្លៀកបំពាក់ទំហំបូកធ្វើឱ្យមនុស្សដែលមានរាងកាយធំមានអារម្មណ៍ថាមានការខ្វះខាតសម្រាប់ពួកគេ។

“ខ្ញុំធំឡើងនៅចំពេលដែល ‘ហេរ៉ូអ៊ីនឡូយ’កំពុងមានប្រជាប្រិយភាពខ្លាំង ហើយមានសម្លៀកបំពាក់តិចតួចណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​មិន​អាច​ទៅ​ទិញសម្លៀកបំពាក់​​ជាមួយ​មិត្តភ័ក្ដិ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ទេ​ព្រោះ​ពួកគេ​ស្គម​ជាង​ខ្ញុំវាធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​ខ្មាស់អៀនយ៉ាងខ្លាំង” នាងបានពន្យល់ដូច្នេះ។ “ដោយសារតែសង្គមធ្វើឱ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំមានភាពខ្មាស់អៀនដោយសាតែទំហំខ្លួនរបស់ខ្ញុំធំខុសគេពេក” ។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកលក់រាយមួយចំនួនមិនត្រឹមតែផ្តល់នូវទំហំចម្រុះបន្ថែមទៀតប៉ុណ្ណោះទេ ពួកគេកំពុងងាកចេញពីតំបន់ត្រូពិចទំហំបូក ដែលឥឡូវនេះត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាញឹកញយមានបញ្ហា ដូចជាពណ៌ លំនាំម៉ូដដែលសន្មត់ថាមនុស្សទំហំបូកចង់បាន។ .

Keist បាននិយាយថាទន្ទឹមនឹងនោះហាងផ្សេងទៀតបានបញ្ឈប់ការបែងចែកសម្លៀកបំពាក់តាមស្តង់ដារជាមួយនឹងទំហំបូកដែលអាចជួយលុបបំបាត់ការមាក់ងាយគ្នា។ ម៉ាកយីហោដែលត្រូវបានគេសរសើរចំពោះការអភិវឌ្ឍទំហំបូកបន្ថែមរួមមាន Meijer, Universal Standard, Wild Fang, 11Honore, Dia & Co. និង Lane Bryant ។ ម៉ាកយីហោម៉ូដលំដាប់ខ្ពស់មួយចំនួន រួមទាំង Christian Siriano និង Michael Kors ក៏បានបង្កើតទីផ្សារមួយចំនួនសម្រាប់ទំហំបូកផងដែរ។

Keist បាននិយាយថា “ក្នុងនាមជាមនុស្សដែលមានទំហំខ្លួនធំចម្លែកខុសគេដែលខិតខំព្យាយាមស្លៀកពាក់ឲ្យបានសមរម្យខ្ញុំពិតជារំភើបចំពោះរឿងនេះណាស់សូម្បីតែក្រុមហ៊ុនដូចជា Torrid ក៏មិនមាននៅចំពេលដែលខ្ញុំនៅវ័យជំទង់គឺ​ខុស​គ្នា​ច្រើន​ប្រសិន​បើ​ខ្ញុំ​មាន​សម្លៀក​បំពាក់​ដែល​មាន​ជម្រើស​ច្រើន​ទៀត​ទៅតាម​ទំហំខ្លួន​របស់​ខ្ញុំនោះ៕

ប្រភព៖ CNN